Wat moet je doen als je je verveeld?

Zoals ik in een vorig bericht heb gezegd was mijn computer kapot en heb ik me geregeld een beetje verveeld. Wat moet je dan doen?
1. Foto’s van jezelf nemen!!!

*Zucht*

Samen met hondje

Siba mocht er ook eens op

Met de knuffelbeer die ik gekregen heb voor mijn 18e verjaardag

Buiten was het ook al niet interessant...

De volgende dag verveelde ze zich ook, dus samen met mama op de foto!
Nog eens

2. Je hand versieren!!!


Zo, dit was de raad van tante Mgli.

Wat heb ik allemaal gedaan de voorbije dagen

Ieps,
Hoe gaat het met jullie?
Misschien moet ik nog maar eens mijn saaie leventje van de laatste tijd beschrijven. Ff denken. Ik doe een vakantiejob: in de intermarche. Ik heb nu twee weken de rekken moeten aanvullen en enkele keren achter de kassa moeten zitten (stressen!!!) en de volgende twee weken zal ik in de bakkerij staan, wat ik nu ook al twee keer heb gedaan. Ik doe het wel graag, de mensen zijn heel vriendelijk, behalve twee andere jobstudenten die het een beetje tegen hun zin doen. En ik doe ook niet veel uren: 20 à 21u/week, zo heb ik ook nog iets aan mijn vakantie.
Wat heb ik nog gedaan? Vorige week woensdag ben ik met een vriendin naar Brugge geweest, een daguitstapje naar het ‘Goede boek’, en dan nog even naar ’t stad Brugge geweest. En vorige week zaterdag ben ik terug naar Brugge geweest met mijn beste vriendin en haar vriend, ook lekker gaan shoppen. En ik heb nog een laatste verjaardagscadeau gekregen: een laptoptas. Thx Sarai en Aaron! Gisteren ben ik naar de cinema geweest met een vriendin uit mijn christengemeente. We zijn naar de film ‘Meet Dave’ geweest. Best grappig. En ik ben ook gaan babysitten. (interessant allemaal hé).
Verder heb ik mij verveeld, want de oplader van de pc was kapot. Maar aan de andere kant, doordat ik niet op de computer kon, ben ik veel meer buiten geweest. Lekker buiten geweest, mijn kamer opgeruimd. Dus dan heb je ook wel meer aan je dag, en voel je je achteraf niet zo nutteloos.
Zo nog iets? Ik denk van niet.
Bedankt om mijn ‘o zo interessante’ blog te lezen.
Ik wens je Gods zegen toe!
X

inspiratieloos

Ken je dat gevoel, dat je wilt schrijven, veel wilt schrijven, maar er komt gewoon niets op papier, alsof de woorden vastzitten in het inktbuisje van je vulpen? Of schrijf je niet met een vulpen? Ik wel, want ik schrijf niet mooi met een balpen. en ik hou ervan om de natte, blinkende inkt te zien opdrogen op het papier. "Wat een flauwekul allemaal," denk ik als ik dit korte, nietszeggende stukje tekst overlees. Het komt omdat ik inspiratieloos ben. 'Inspiratieloos', bestaat dat woord? 'Zonder inspiratie zitten', 'geen inspiratie hebben'. Ah, wat kan het me schelen? Waarom kan ik niets op papier zetten?
Gek word ik ervan, knettergek. Mijn hoofd zit vol woorden, maar er komt gewoon niets uit. Geen mooi gedicht, geen spannend verhaal, gewoon niets. Zeg me wat ik moet doen. Geef me inspiratie. Dan zou ik 'inspiratievol' zijn.
Zucht, wat ben ik soms zielig...

Op zoek...

Vandaag zag ik ze terug. Het meisje. Ik zag ze lopen. Ze was op zoek, op zoek naar haar talenten. Ze wist dat ze er had, maar wist niet waar ze ze vinden moest. En als ze rond haar keek, zag ze enkel mensen die veel beter zijn dan haar. Of dat dacht ze toch. Het maakte haar onzeker.
Ze was jaloers, en ze voelde zelf een beetje boosheid op degenen die beter bleken te zijn dan haar. Maar dat zei ze niet, daar zou ze zich voor schamen.
Ze gaf echter niet op. Hoewel alles tegen haar bleek te zijn, ging ze verder met de zoektocht naar haar gaven, naar haar talenten. Ze gaf de moed niet op, en nu, nog steeds is ze op zoek naar haar talenten. Maar ze weet dat ze er heeft, en soms, soms ontdekt ze er eentje. Dan koestert ze deze, houdt deze vast in haar hart en probeert ze deze te gebruiken om zich te uiten, om anderen te helpen en om God te eren.
Ja, ik zag ze vandaag terug. Het meisje. Vandaag vond ze een talent.

Sprookje Bosnië

Toen we terugkwamen van Bosnië hadden we nog een dienst om kort onze reis voor te stellen. Elk team deed het op een andere manier. Wij, als Bosnisch team hebben onderstaand sprookje uitgebeeld:

Er was eens, niet zo heel lang geleden, een mooie prinses en een knappe prins. Beiden hadden een groot hart en ze wilden samen naar een ver land om daar mensen te helpen in de naam van de Koning.
Voordat ze vertrokken zochten ze zeven dwergen om mee te gaan op het grote avontuur.
Ze reden in en witte koets door vele bergen en dalen, vol gevaren. Soms werd de prins, die ook de koets bestuurde, bijna gek van de zeven kwetterende dwergen en zijn toekomstige vrouw, maar hij bleef volharden en zo won hij het respect van zijn metgezellen.
Na twee dagen zwoegen op de gevaarlijke wegen en een nachtje slapen in een prachtig kasteel, kwamen ze eindelijk aan in het verre land, ook wel Bosnië genoemd.
Al de eerste dag begonnen ze met het werk en gingen ze met de mensen van Banja Luka praten. Hoewel deze mensen soms eng overkwamen in hun korte broekjes en strakke T-shirts, stapte de groep over hun vooroordelen en gingen ze de mensen uitnodigen om te komen op de toverachtige avonden om elkaar en elkaars culturen beter te leren kennen.
Behalve dit gingen ze ook lieve, oude mensjes vrolijk maken in het bejaardentehuis en gingen ze samen knutselen met mensen die net iets anders zijn dan wij.
Ook gingen ze een bezoekje brengen aan het weeshuis, waar ze leuke spelletjes met de kinderen speelden en ze toverden een glimlach op hun gezichtjes. Dit deden ze ook op de kinderafdeling van het ziekenhuis. De ene ballon werd na de andere opgeblazen.
Behalve al deze dingen, gingen ze ook heerlijke lekkernijen uitdelen aan mensen die iets minder hadden dan wij. Als laatste hebben ze ook het huis van de Koning geschilderd.
Natuurlijk hadden de negen avonturiers ook wel eens vrije tijd, dan gingen ze zwemmen in de ijskoude rivier, leuke spulletjes verzamelen op de koopjesmarkt en de typische lekkernijen proeven van het verre land.
Ook hebben ze al hun wensen en dromen in een fles gestopt en deze in de rivier gegooid.
De zeven dwergen en het koninklijke paar hadden samen een mooie tijd in het verre land en hebben ze op de gezichten van vele mensen een glimlacht kunnen toveren. Zo werd de liefde van de Koning door deze negen, soms aparte, typetjes doorgegeven.
Ze leefden nog lang en gelukkig, in de wetenschap dat de Koning altijd bij hen is.

Einde

Enkele foto's (uitleg is wel niet nodig denk ik):

(kijk ook naar de foto op de achtegrond, op het grote scherm)

Dromen.

Wat is dat? Vroeger droomde ik nooit. Ik heb nooit gehouden van dromen. Of het zijn nachtmerries of het zijn dromen waarna je teleurgesteld wakker wordt in de realiteit. Dromen? Nee, dromen is niets voor mij. Misschien daarom dat ik zo weinig droomde.
Maar de laatste tijd droom ik zo vaak… dromen die me in de war maken, dromen die me laten herinneren aan mijn verleden, dromen die mijn moed wegnemen. Ik word er bang van. Elke avond ben ik bang om in slaap te vallen en de volgende dag wakker te worden met een slecht gevoel. Ik doe me sterk voor, maar die dromen, ze nemen mijn kracht weg.
Dromen? Nee, dromen is niets voor mij.

I will praise you in this storm - Casting Crowns

Praise You in This Storm
words by Mark Hall/music by Mark Hall and Bernie Herms

I was sure by now, God You would have reached down
and wiped our tears away,
stepped in and saved the day.
But once again, I say amen
and it's still raining
as the thunder rolls
I barely hear You whisper through the rain,
"I'm with you"
and as Your mercy falls
I raise my hands and praise
the God who gives and takes away.

Chorus:
And I'll praise you in this storm
and I will lift my hands
for You are who You are
no matter where I am
and every tear I've cried
You hold in your hand
You never left my side
and though my heart is torn
I will praise You in this storm

I remember when I stumbled in the wind
You heard my cry to You
and raised me up again
my strength is almost gone how can I carry on
if I can't find You
and as the thunder rolls
I barely hear You whisper through the rain
"I'm with you"
and as Your mercy falls
I raise my hands and praise
the God who gives and takes away

Chorus

I lift my eyes unto the hills
where does my help come from?
My help comes from the Lord, the maker of heaven and earth
I lift my eyes unto the hills
where does my help come from?
My help comes from the Lord, the maker of heaven and earth

Chorus

Katrien 16/07

Liefste Katrien,
Wat is er toch gebeurd? Waarom ging je nu plots weg?
Ok, je was ziek, maar niet zo ziek, niet zo ziek dat je zou sterven. Of dat dacht ik toch, maar ik was verkeerd. Het leek zo plots, zo ineens.
Ik was in Bosnië, niets verwachtende, en opeens las ik dat mailtje, dat alles veranderde. Je was gestorven, nog zelf toen ik nog in Nederland was. Maar niemand heeft het me laten weten. Ik ben niet boos op hen, misschien een beetje teleurgesteld, maar ik begrijp ze. Ze wilden mijn vakantie niet verpesten. Maar nu heb ik het op een vervelende manier moeten te weten komen. Ik zat daar, in het internetcafé in Bosnië en opeens las ik een mailtje i.v.m. de regelingen voor je begrafenis. Het eerste wat ik las van je dood was ‘ik durf jullie bijna niet onder ogen komen, omdat ik niet op de begrafenis van Katrien was’. Slam, een slag in mijn gezicht. Ik heb voor je gehuild, Katrien. Ik voelde me zo alleen. Ik was boos dat ik niet op je begrafenis kon zijn. En ik voelde me ver weg van thuis.
Ik snap het niet, je was toch niet zo ziek? Ik dacht dat je er terug bovenop ging komen. Je was nog maar 18, bijna 19, nog geen jaar ouder dan ik.
En ik had je nog net laten weten dat ik je eens ging komen opzoeken, samen met Fien. Weet je nog? Maar dat gaat nu niet meer.
Ik denk nog elke dag aan je. Katrien, je was een lieve meid. Je hebt niet het leven gehad dat je verdiende. En ik hoop dat iedereen die je niet behandeld heeft zoals ze je moesten behandeld nu heel erg geschrokken zijn. Dat ze nu zullen nadenken over het verdriet en onrecht die ze veroorzaakt hebben in jouw leven en dat ze zullen nadenken wat ze nu willen in hun eigen leven. Ik hoop dat ze hun gedrag zullen veranderen en zullen nadenken voor ze iets doen of zeggen.
Lieve Katrien, ik zal je nooit vergeten.
Ik dank je, voor de tijd die we samen gehad hebben.
Ik hou van je,
Liefs Magali

18 jaar!?

Wow, dat klinkt oud, maar toch, het is zo, ze is 18 geworden, onze Mgli.
Mijn eerste verrassing was zondag, opeens stond mijn beste vriendin, haar vriend en nog 2 andere vriendinnen voor mijn deur, en een halfuurtje later kwam er nog een vriendin. Ze kwamen me verrassen, wat een schatjes. En m’n mama is ook een schatje, want het was haar idee.
En ’t was gezellig hoor, dat kan ik je verzekeren. We lieten ons niet tegenhouden door de niet zo warme temperatuur en de wind, maar gingen waterspelletjes spelen (lees: met emmers water over elkaar gieten).
En dan lekker frietjes gegeten (de eerste Belgische frietjes voor mij in 4 weken tijd!!!)
(Foto’s volgen nog)

Dan kwam de dag van de verjaardag, 11/08/08! Vanaf middernacht tot bijna de volgende middernacht kwamen de smsjes binnen (en ik dacht dat ik geen vrienden had). Zo lief!
En van mijn ouders heb ik 18 (kleine, maar toffe) cadeautjes gekregen. In de brievenbus zaten er ook een heleboel kaartjes op me te wachten. M’n mama had naar heel veel mensen gemaild dat het mijn verjaardag was. Ze is zó lief, die mama van mij!
’s Middags ben ik dan lekker met mijn mama, mijn oma en mijn kleine neef en nichtje gaan shoppen in Sluis. Het geld dat ik van mijn oma gekregen heb, is al lekker verdaan.
Maar de verrassingen waren nog niet gedaan hoor, want ’s avonds kwam Anja met de kids, mijn jeugdleidster en mentor, en onze buurvrouw mij ook nog eens verrassen (ook geregeld door mijn mamie hoor). Iedereen was zo superlief voor mij!
Ja ja, de 18e verjaardag van onze Mgli, het was een mooie dag.

Dagindeling Bosnië

Misschien interessant voor sommigen:

Maandag 14/07/08 t.e.m. donderdag 17/07/08: voorbereidingen reis e.d.
Vrijdag 18/07/08 + zaterdag 19/07/08: heenweg
Zaterdag 19/07/08: 's nachts toegekomen op de bestemming
Zondag 20/07/08: rondleiding in de stad + reclame gaan maken voor de English club
Maandag 21/07/08: kerk schoonmaken + reclame maken voor de English club + English club
Dinsdag 22/07/08: dagcentrum voor mensen met psychische problemen bezocht (1e maal) + Almara (een teamgenoot) en ik hebben het team een drama aangeleerd + English club
Woensdag 23/07/08: dagcentrum voor bejaarden bezocht + voorbereiding English club (deze keer moesten wij het organiseren) + heb ik het team een drama aangeleerd + English club
Donderdag 24/07/08: weeshuis bezocht (1e maal) + English club
Vrijdag 25/07/08: vrije dag
Zaterdag 26/07/08: pannenkoekenavond georganiseerd voor de English club + uitwerking
Zondag 27/07/08: een dag naar Kroatië gegaan, naar een doop geweest en bij zendelingen gegeten
Maandag 28/07/08: voedselpaketten uitdelen aan Dorcas-families + kinderen amuseren (knutselen en spelletjes spelen) + English club
Dinsdag 29/07/08: English club
Woensdag 30/07/08: kinderafdeling van het ziekenhuis bezocht + leren buikdansen (ontspanning) + English club
Donderdag 31/07/08: weeshuis bezocht (2e maal) + English club
Vrijdag 1/08/08: weeshuis bezocht (3e maal)
Zaterdag 2/08/08: vrije dag (waterval bezocht)
Zondag 3/08/08: lokale kerk bezocht
Maandag 4/08/08: dagcentrum voor mensen met psychische problemen bezocht (2e maal) + muren van de kerk geschuurd (voor te schilderen) + English club
Dinsdag 5/08/08: weeshuis bezocht (4e maal) + sponsorgezinnen bezocht (enkel ik met één van onze contactpersoon) + start schilderen kerk + English club
Woensdag 6/08/08: afwerken schilderen kerk + laatste English club
Donderdag 7/08/08 + vrijdag 8/08/08: terugweg
Zaterdag 9/08/08: afsluiting + voorbereiden reportdienst + reportdienst + weerzien ouders + afscheid team

Als er staat "bezocht" betekent dat we activiteiten gedaan hebben, zoals drama, knutselen, spelletjes spelen, smincken, liedjes zingen, ...
Verder deden we ook op een dag: dingen voorbereiden (zoals voor het bezoek aan het weeshuis), teamtijd, stille tijd, God aanbidden, getuigenissen geven aan elkaar, liedjes aanleren, corvee (zoals koken, badkamers schoonmaken, stofzuigen, brood halen, ...) en we hadden ook vaak vrije tijd, dan gingen we vaak naar een dichtbijzijnde rivie om te zwemmen.

She is back!

Indeed, she is back. Heel en wel :-)
We hebben echt vanalles gedaan: dagcentra voor bejaarden en mensen met psychische problemen bezocht, een weeshuis, kinderafdeling van een ziekenhuis bezocht. Verder hebben we de kerk geschilderd. Ook hebben we voedselpakketten aan mensen uitgedeeld (Dorca's). En dan hadden we ook nog elke avond "English Club", daar konden we met de jongeren van de stad, Banja Luka, praten over vanalles en nog wat, en hopelijk een gesprek over het geloof aanknopen (maar dit is mij jammergenoeg niet gelukt, maar gelukkig bestaat MSN nog). Nog iets? Het klinkt zo weinig als ik het gewoon opschrijf.

3 weken is kort en het is moeilijk om over het geloof te praten. Veel mensen hebben hun ouders of grootouders verloren door de oorlog, een oorlog die ging over het geloof. Uit principe alleen al, zullen ze zich niet overgeven aan een ander geloof.
En hoewel we geen resultaten zien, en we misschien wel wat jaloers worden als we de "stoere" verhalen horen van de andere teams, was het toch het plan van God en hebben we mogen zaaien in dat land. En het is aan de volgende teams om te oogsten. Bid je met me mee voor Banja Luka?