Hoi lieverdjes van me,,

Ik stop ermee voor vandaag: huiswerk. Hehe, zo klinkt het alsof ik al een heleboel gedaan heb. Eigelijk niet hoor. Volgens mij doe ik veel te weinig voor school. Ik weet het niet. Ik hoop dat mijn gevoel fout is, dat het een gevoel is, ontstaan uit faalangst ofzo. Maar als ik kijk naar bepaalde mensen in mijn klas, dan doe ik veel minder... maar als ik dan naar andere kijk, dan doe ik juist meer. Misschien ben ik het gemiddelde? Ik heb best wel een grote angst om niet te slagen. En als ik kijk naar mijn omgeving, dan groeit die angst enkel maar. Mensen in mijn klas die hun jaar opnieuw doen, en slechts maar enkele vakken volgen in het tweede jaar, of dan die andere mensen die zoveel meer leren dan ik... En de vakken die we hebben, brr, daar krijg ik helemaal de kriebels van. Ik doe mijn richting graag, heel graag, ik vind het superinteressant. Maar sommige vakken - vakken die elke sociale richting krijgt - zijn soms zo, ik weet niet. Bv. recht, de docent is supervriendelijk hoor... maar ze kan geen les geven (ook al is ze super sympathiek!)! Ik bedoel, ze heeft zelf recht gestudeerd ofzo, mag nu bijna op pensioen, heeft nooit les gegeven, en nu opeens, op haar 65e ofzo, gaat ze beetje lesgeven aan een klas met 60 mensen in een veel te kleine aula... Of sociale instituties! Saai dat dat vak is!!! Maar op drie lessen hebben we wel 300 pag. gezien. Da's niet normaal!!! En ik heb nooit opgelet in die les (I know, mijn eigen schuld, ...).
En op peda is het veel te leuk, veel te veel mensjes die aan mijn deur komen kloppen of me uitnodigen. Mensen, laat me met rust! Ik moet studeren, samenvatten, schematiseren, lessen herhalen en voorbereiden!!! Maar kom gerust ff binnen, mijn deur staat altijd open ;-)
OK, Magali, rustig worden. You can do it! I can do it. Hmm, zkr? Wat als ik vakken ga moeten meenemen volgend jaar? Dan ga ik teleurgesteld zijn in mezelf, dan gaan anderen teleurgesteld zijn in mij... Gewoon niet aan denken, I guess, worries for later. Nu, lekker genieten.
Ik ga maar eens slapen...
Love you all, maatjes!

Magali in love

I love you
Like I love the angels and the heavens
I love you
Like I love the flowers in the fields and the stars in the sky
I love you
Like I love the colors of a rainbow and the black and white of the night
I love you

Like I love the sunrise and the sunset

I love you
Like I love the taste of strawberries and melting chocolate in my mouth
I love you
Like I love the love you are loving me with

I love you

.

De slaap

Ik kon niet slapen vannacht, dit is er uitgekomen (niet dat het op veel trekt, maar al mijn gedichten trekken nooit echt op iets, dusja, deze is geen uitzondering):

Ik wacht op de slaap.

Al uren.

Maar komen doet hij niet.

En tijdens het wachten,

stapelt mijn hoofd zich vol met gedachten.

Pieker gedachten.

En met herinneringen.

Nare herinneringen.

Langzaam geraakt mijn hoofd vol.

Vol met piekergedachten en nare herinneringen.

Zo vol,

dat er geen plaats meer is voor slaap.

Ik wacht op de slaap.

Al uren.

Maar komen doet hij niet.

Koe!!!

Zoals jullie weten, hou ik van koe'tjes, dus deze vond ik toch zeer schattig. Maar er is iets aan de hand met deze, zien jullie wat?
.

Gebroken glimlach

Met een gebroken glimlach
gaat ze door het leven.
Een glimlach die haar
verdriet verbergt.
En er is
niemand ie merkt
de pijn in haar leven,
niemand die hoort
de schreeuw in haar hart,
niemand die ziet
haar strijd tegen de dood.
Maar langzaam, maar zeker
vloeit het leven uit haar weg.
En zal ze sterven
met een gebroken glimlach
op haar gezicht

Haar vrijheid tegemoet

Zelfgeschreven, niet zelf meegemaakt (even voor de duidelijkheid)

Ze slaat de deur met een slag achter haar dicht

En loopt weg door de regen

Zal ze ooit nog door die deur lopen?

Nee, die was een deel van het verleden

En daar nam ze nu afscheid van.

Haar moeder zal ze wel missen,

Maar hem, nee, hij was het die haar

Trots had weggenomen

En nu was het tijd om die terug te nemen

Ze weet nog niet wat ze zal doen,

Maar nu is ze zelfstandig, vrij,

Verlost van zijn handen.

En denkend aan waar ze die nacht zal slapen,

Loopt ze haar vrijheid tegemoet.

.

Hoi lieve mensjes

Hallo iedereen,
Sjongejonge, wat heb ik het ontzettend druk! Ik heb geen tijd meer voor het liefste wat ik doe: schrijven! Maar ik ben er nog hoor, mensjes. Eigelijk heb ik niet echt iets grappigs, opbouwend of vernieuwends te zeggen (wanneer wel eigelijk?).
Wel ben ik vreselijk aan het stressen voor school! Heel veel werk en te weinig tijd. Op peda blijft het superleuk.
Oh, ik ben op animatorweekend geweest (bijna vergeten, hoewel ik nog maar net thuis ben =p). Het was heel tof, heel leerrijk. En terug nieuwe mensjes leren kennen, whoehoe. Weet je wat ik raar vind? Dat mensen mij allemaal raar vinden. Ik vraag mij af hoe dat komt. En wat ik ook raar vind: dat mensen het logisch vinden dat een koe mijn lievelingsdier is. Naja, koeien zijn en blijven schattige, lieve en grappige dieren!

Zie, grappig hé. Whaha.
En nog één tipje: lach zo min mogelijk geforceerd, het schaadt de gezondheid!