Goodbye!

Mijn lieve bloggertjes, ik neem afscheid van jullie tot 9 augustus. Morgen vertrek ik naar Nederland en vrijdag vertrekken we met ons teampje naar Bosnië.
Dit is wat we zullen doen:
· Praktisch werk (bv: speeltuinen opruimen, kerk schoonmaken, klusjes in een weeshuis)
· De mensen van de zendingspost bemoedigen
· Getuigen door kind van God te zijn in een ‘vreemd’ land (net als Daniël)
· Kinderprogramma’s aanbieden (sport, spel, theater)
· Met jongeren tijd doorbrengen, praten, sporten, etc
· Alle ervaringen in gebed bij God brengen en voorbede doen voor de stad
· Luisteren naar iedereen die we ontmoeten

Wat spannend zeg! Ik ben bang en opgewonden tegelijkertijd. Maar zoals ik gisteren al zei: ik weet dat het goed komt, want God is met me mee. Wow, wat een eer dat Hij me gebruiken wil! Super! Twordt echt de max!
Dus lieve bloggertjes, bij deze zeg ik dus ‘goodbye’ en ‘tot gauw’. Vergeet me niet mee te nemen in jullie gebeden! Ik laat snel iets van me weten.
De allerdikste knuf,
Magali X

P.S.: Wie mijn ervaringen wil volgen, ga dan af en toe eens kijken op http://www.heidebeek.blogspot.com/. Tot gauw!

Walibi

Gisteren was super: Walibi!
Ik ben samen met mijn beste vriendin en haar vriendje naar het o zo bekende pretpark geweest. Normaal gezien was het een verrassing voor Sarai, maar het was per ongeluk bekend geworden. Hoewel we vreesden voor het weer en we dachten dat het minder leuk zou zijn omdat we met een oneven getal waren (voor bv. rollercosters moest er altijd iemand alleen zitten), was het toch een superdag! We waren ontzettend gezegend met het weer: geen druppel regen gehad en perfecte temperatuur. Ook was het supergezellig met ons drietjes. Het was een superdag. En dan kwam nog de laatste verrassing voor Sarai: we bleven bij haar thuis slapen, maar dat wist ze nog niet. Toen we het haar zeiden op de weg naar huis, was ze superblij. De max!

"Dank je, Vader, voor de leuke dag!"

Het is goed.

Als ik denk aan wat er straks komen zal, word ik een beetje bang, misschien zelf een beetje overstuur. Ik voel m’n maag samenkrimpen. Maar ik weet dat Hij daar is, en dat geeft me terug moed en hoop. Ik weet dat alles goed komt, en dat Hij achter me staat en me steunt. Dat Hij met me mee gaat. En als ik daar aan denk, dan voel ik mijn angst langzaamaan verdwijnen en weet ik dat het goed is.

I just want to make a difference...

Happy B-day

Vandaag werd mijn beste vriendin 19 jaar!
Happy birthday Sarai!
Ik wens je een jaar toe waarin al je wensen uitkomen, een jaar vol nieuwe dingen,
een jaar vol zonneschijn, liefde en vriendschap! En bovenal, ik wens je een jaar toe waarin je elke dag Gods liefde en Zijn rijkelijke zegen mag voelen!
ZJG meid!

Eindelijk!

(Geschreven op maandag 1 juli, maar het lukte niet om iets te posten)

Ja, eindelijk! Eindelijk zie ik het zitten om naar Bosnië te gaan. Geloof het of niet, maar ik had echt een (lange) periode dat ik het niet zag zitten. Zelf zo erg, ook deels door de vermoeidheid, dat ik bijna alles ging opzeggen. Ik had echt strijd!
Maar nu: YES, ik mag naar Bosnië! DE MAX, SUPER!!! Ik wou dat het al zover was.
Hoe het komt dat die strijd zo plots verdwenen is? God is een groot God!

Vandaag op ballonnenjacht geweest =p samen met mn liefste mama, mét de fiets! Wat houdt dat in, een ballonnenjacht? Heel simpel, gwn winkels afgaan, vertellen dat je vrijwilligerswerk gaat doen in Bosnië en vragen of ze soms geen ballonnen e.d. liggen hebben voor uit te delen in Bosnië.
En wat een succes! Super gewoonweg, echt een geslaagde jacht.

Ik voelde me goed vandaag :)